Πολεμικές τέχνες.
Συντονιστής: venzinas
-
SAXOstudent
- Απλό Μέλος
- Δημοσιεύσεις: 420
- Εγγραφή: 03 Μαρ 2006, 17:51
- Αυτοκίνητο: Citroen Saxo mini-groupA
- Φύλο: Άντρας
- Τοποθεσία: Γέρακας, Αθήνα
-
petsax
- Επίτιμο Μέλος*
- Δημοσιεύσεις: 1061
- Εγγραφή: 31 Μαρ 2006, 09:12
- Φύλο: Άντρας
- Τοποθεσία: Aγ.Δημητριος -Μπραχαμι
- Επικοινωνία:
για οσους δεν τον γνωριζουν ονομαζεται tony jaa και ειναι 23 χρονων ενα ανερχομενο αστερι των πολεμικων τεχνων παραδειγμα για πολλους θαυμαστετον εδωtony jaa μεσα απο την ταινια ong bak που υπαρχει ηδη στα video club και θα κυκλοφορησει και το ong bak 2
θα γινει νεο αστερι σε μερικα χρονια θαυμαστε εδω τις απιστευτες ικανοτητες του tony jaa
αυτο που κανει ειναι muy tai και σε συνδοιασμο με την ενοργανη γυμναστικη κοιταχτε τα αποτελαισματα εδω
θα γινει νεο αστερι σε μερικα χρονια θαυμαστε εδω τις απιστευτες ικανοτητες του tony jaa
αυτο που κανει ειναι muy tai και σε συνδοιασμο με την ενοργανη γυμναστικη κοιταχτε τα αποτελαισματα εδω
'Oποιος δεν μπορεί να κάνει τέχνη,κάνει κριτική!!!
-
ΜΑΡΙΝΑ ΚΑΡΑΒΑΣΙΛΟΓΛΟΥ
- Νέο Μέλος
- Δημοσιεύσεις: 5
- Εγγραφή: 04 Αύγ 2006, 10:51
WING CHUN
γεια σου petsax, εγω ασχολουμαι με το wing chun, σχεδον 4 χρονια τωρα. δεν εχω παραπονο καλο ειναι.και δεν κατακρινω καμια πολεμικη τεχνη.
-
petsax
- Επίτιμο Μέλος*
- Δημοσιεύσεις: 1061
- Εγγραφή: 31 Μαρ 2006, 09:12
- Φύλο: Άντρας
- Τοποθεσία: Aγ.Δημητριος -Μπραχαμι
- Επικοινωνία:
Καλημερα Μαρινα καλα κανεις και ετσι πρεπει ποτε να μην κατακρινεις μια πολεμικη τεχνη..
Η πολεμικη τεχνη ειναι κατ που πρεπει να φτασουμε και ετσι δεν εχουμε την δυνατοτητα να καταακρινουμε ποτε οτι δεν γνωριζουμε.
Η εμπιρια μου λεει οτι ποτεοσα χρονια και να κανεις δεν θα μαθεις ολη την πολεμικη τεχνη αλλα τμηματα αυτης γιατι συμφωνα με την θεωρια της αναπτυξης αν ασχολεσαι συνεχως θα αναπτυσεσαι αεναα!!!!
Η πολεμικη τεχνη ειναι κατ που πρεπει να φτασουμε και ετσι δεν εχουμε την δυνατοτητα να καταακρινουμε ποτε οτι δεν γνωριζουμε.
Η εμπιρια μου λεει οτι ποτεοσα χρονια και να κανεις δεν θα μαθεις ολη την πολεμικη τεχνη αλλα τμηματα αυτης γιατι συμφωνα με την θεωρια της αναπτυξης αν ασχολεσαι συνεχως θα αναπτυσεσαι αεναα!!!!
'Oποιος δεν μπορεί να κάνει τέχνη,κάνει κριτική!!!
-
petsax
- Επίτιμο Μέλος*
- Δημοσιεύσεις: 1061
- Εγγραφή: 31 Μαρ 2006, 09:12
- Φύλο: Άντρας
- Τοποθεσία: Aγ.Δημητριος -Μπραχαμι
- Επικοινωνία:
Λιγα λογια για την Αυτοαμυνα απο τον τομεα μας..
Του Μιχαήλ Δ. Πετρόπουλου
Η λέξη αυτοάμυνα υποδηλώνει την έννοια της άμυνας του εαυτού μας, δηλαδή τις ενέργειες που πρέπει να κάνουμε για να προστατέψουμε τον εαυτό μας, ή άλλους, από την επιθετικότητα, η οποία θέτει σε κίνδυνο την σωματική μας ακεραιότητα, ενός ή περισσοτέρων ατόμων.
Σε τακτικό επίπεδο, η έννοια της αποφυγής πρέπει να είναι κυρίαρχη, σε κάθε σύστημα ένοπλης ή άοπλης αυτοάμυνας. Με τον όρο αποφυγή εννοούμε, πρώτον, τα προληπτικά μέτρα που πρέπει να παίρνουμε, ώστε να μειώνουμε τις πιθανότητες να γίνουμε στόχος επιθετικής ενέργειας και, δεύτερον, τις συγκεκριμένες ενέργειες που πρέπει να κάνουμε για να αποφύγουμε τον επερχόμενο κίνδυνο, όταν αυτός έχει πλέον αναγνωρισθεί.
Είναι αυτονόητο ότι η έγκαιρη αναγνώριση του κινδύνου προϋποθέτει ετοιμότητα, γνώση και ιεράρχηση των κινδύνων, που πιθανόν εγκυμονούνται στον χώρο που βρισκόμαστε, και δυνατότητα αναγνώρισης των σημαδιών εκείνων, που προμηνύουν την επερχόμενη επιθετική ενέργεια.
Η έννοια της αποφυγής γίνεται καλύτερα κατανοητή στην ένοπλη αυτοάμυνα με πυροβόλα όπλα, για αυτούς που νόμιμα οπλοφορούν, όπου η τυχόν υπέρβαση των ορίων αμύνης, κατά τη χρήση του πυροβόλου όπλου, μπορεί να έχει, αφ’ ενός, βαρύτατες νομικές συνέπειες στον αμυνόμενο και, αφ’ ετέρου, να επιφέρει τον θάνατο του επιτιθεμένου.
Είναι χαρακτηριστική η ιστορία που μου διηγήθηκε κάποιος, ο οποίος είχε παρακολουθήσει σεμινάριο αμυντικής σκοποβολής στο εξωτερικό.
Στα σεμινάρια αυτά οι μαθητές εξετάζονται σε υποθετικά σενάρια, κατά τα οποία ο μαθητής συνήθως αναλαμβάνει τον ρόλο του αμυνομένου και ο εκπαιδευτής του επιτιθεμένου. Συνήθως, χρησιμοποιούν πυρομαχικά που έχουν για γόμωση μόνον το καψύλλιο, βλήμα πλαστικό ή κερί και όπλα περίστροφα, διότι στα πιστόλια με τα συγκεκριμένα πυρομαχικά υπάρχει πρόβλημα τροφοδοσίας.
Τα πυρομαχικά αυτά είναι μη θανατηφόρα και εφ’ όσον οι συμμετέχοντες φοράνε προστατευτικά γυαλιά και χοντρά ρούχα δεν τραυματίζονται. Αν όμως πυροβοληθεί κανείς με τέτοια πυρομαχικά πονάει αρκετά, γεγονός που ανεβάζει το στρες και το φέρνει κοντά στο στρες πραγματικών συνθηκών.
Την τελευταία μέρα του σεμιναρίου, ο δάσκαλος είπε στους μαθητές του ότι θα τους εξέταζε σε ένα υποθετικό σενάριο, όπου πιθανόν να έπρεπε να χρησιμοποιήσουν το όπλο τους, σε συνθήκες όπου χρήση πυροβόλου όπλου μπορεί να ήταν επιβεβλημένη.
«Εργάζεστε σε μια μεγάλη εταιρία και είστε ταμίας.» είπε ο δάσκαλος. «Την περασμένη εβδομάδα είχατε ένα ατυχές αυτοκινητιστικό δυστύχημα, κατά το οποίο τραυματίστηκε βαριά ένα παιδί, το οποίο πετάχτηκε ξαφνικά μπροστά σας, ενώ οδηγούσατε στην εθνική οδό. Παρ’ όλο που σταματήσατε αμέσως και το πήγατε στο νοσοκομείο, δεν μπορέσατε να το σώσετε». Κανείς από τους μαθητές δεν έδωσε σημασία στα λόγια του δασκάλου. Όλοι ανυπομονούσαν να κάνουν τις εξετάσεις, για να δείξουν στον δάσκαλο πόσο καλά είχαν μάθει τις τεχνικές χρήσης του όπλου τους.
«Σήμερα είναι μεσημέρι», συνέχισε ο δάσκαλος «είστε μόνοι στο γραφείο και το χρηματοκιβώτιο είναι ανοιχτό, διότι είχατε κάνει ορισμένες πληρωμές».
Αφού τους είχε δώσει τα στοιχεία του υποθετικού σεναρίου, πήρε τον πρώτο μαθητή και τον έβαλε σε ένα δωμάτιο όπου υπήρχε ένα γραφείο. Πίσω δε από το γραφείο, υπήρχε ένα ντουλάπι που υποθετικά ήταν το χρηματοκιβώτιο. Πάνω στο γραφείο ο μαθητής έβαλε το όπλο του, διότι σύμφωνα με το σενάριο ο ταμίας είχε άδεια οπλοφορίας. Το δωμάτιο είχε δυο πόρτες, μια μπροστά από το γραφείο και μια πίσω από το ντουλάπι.
Αφού ο δάσκαλος έβαλε τον πρώτο μαθητή να κάτσει στο γραφείο, του είπε ότι από τη στιγμή που θα έβγαινε ο δάσκαλος από το δωμάτιο, ο μαθητής θα έπρεπε από εκεί και πέρα να αντιδράσει σύμφωνα με τα όσα είχε μάθει στο σεμινάριο.
Ο μαθητής ένοιωσε την αδρεναλίνη να ανεβαίνει στο σώμα του, καθώς δεν ήξερε τι επρόκειτο να συμβεί. «Μάλλον ο δάσκαλος θα θέλει να δει πόσο καλά χειριζόμαστε το όπλο μας», σκέφτηκε καθώς κοίταζε το όπλο του και αμφέβαλε αν η σκόπευσή και η αντίδρασή του θα ήταν καλές στην επερχόμενη δοκιμασία.
Ξαφνικά, άνοιξε η μπροστινή πόρτα με έναν μεγάλο θόρυβο, μπήκε στο δωμάτιο ο δάσκαλος κρατώντας ένα τσεκούρι και κινήθηκε γρήγορα προς τον μαθητή, ουρλιάζοντας ότι θα τον σκοτώσει. Ο μαθητής έπιασε γρήγορα το όπλο και πυροβόλησε μερικές φορές τον δάσκαλο, με τις σφαίρες που είχαν για βλήμα κερί και γόμωση μόνο το καψύλλιο. Αισθάνθηκε ευχαριστημένος που πέτυχε τον στόχο του και περίμενε να του πει μπράβο ο δάσκαλος. Όμως ο δάσκαλος δεν είπε τίποτα, τον έβαλε σε ένα άλλο δωμάτιο, για να μην αποκαλύψει το είδος της επίθεσης στους υπόλοιπους μαθητές και συνέχισε τις εξετάσεις.
Όταν εξετάστηκε και ο τελευταίος μαθητής, ο δάσκαλος πήγε στο δωμάτιο που είχαν συγκεντρωθεί οι μαθητές, για να τους ανακοινώσει τα αποτελέσματα των εξετάσεων. Οι πιο πολλοί μαθητές ήταν αισιόδοξοι, καθώς είχαν αντιδράσει γρήγορα και ήσαν σίγουροι ότι είχαν πετύχει τον στόχο τους.
«Δυστυχώς αποτύχατε» είπε ο δάσκαλος. Ξαφνικά όλοι σώπασαν. «Πώς είναι δυνατόν;» σκέφτηκαν, «αφού κάναμε όλες τις κινήσεις σωστά». Ένας μαθητής σηκώθηκε όρθιος και είπε στον δάσκαλο, πως δεν ήταν δυνατόν να έχει αποτύχει, εφ’ όσον είχε πετύχει τον στόχο του και ήταν εντός των ορίων αμύνης που τους είχε μάθει ο δάσκαλος, καθώς στο συγκεκριμένο σενάριο ίσχυαν και οι 3 προϋποθέσεις που θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν την ένοπλη άμυνα.
Αυτές ήταν, πρώτον, η δυνατότητα (ability) του επιτιθεμένου να προξενήσει θανατηφόρο τραυματισμό, δεύτερον, η ευκαιρία (opportunity) του επιτιθεμένου να προξενήσει τον θανατηφόρο τραυματισμό και, τρίτον, η ύπαρξη κινδύνου (jeopardy) να προκληθεί θανατηφόρος τραυματισμός στον αμυνόμενο.
«Πράγματι» απάντησε ο δάσκαλος, «ίσχυαν αυτά που είπες, αλλά ξέχασες ότι ο κίνδυνος πρέπει να είναι και αναπόφευκτος και στο συγκεκριμένο σενάριο είχατε όλοι δυνατότητα διαφυγής, από την πόρτα πίσω από το χρηματοκιβώτιο. Άρα ο κίνδυνος δεν ήταν αναπόφευκτος και, για να σας απογοητεύσω περισσότερο, ο άνθρωπος τον οποίο πυροβολήσατε, ήταν ο πατέρας του παιδιού που είχε πέσει πάνω στο αυτοκίνητό σας και σας επιτέθηκε επειδή νόμιζε ότι εσείς φταίγατε για τον θάνατο του υιού του.
Όχι μόνον υπερβήκατε τα όρια της άμυνας, διότι δεν αποφύγατε την αντιπαράθεση με το να διαφύγετε από την πίσω πόρτα, αλλά, αν αυτό το περιστατικό ήταν αληθινό, θα σας βασάνιζαν και οι τύψεις για όλη σας τη ζωή, που σκοτώσατε τον πατέρα του παιδιού το οποίο είχατε θανάσιμα τραυματίσει στο αυτοκινητιστικό δυστύχημα».
Το περιστατικό αυτό ήταν για τους μαθητές ένα ανώδυνο μάθημα, για την προτεραιότητα αποφυγής της χρήσης του όπλου και για τις καταστροφικές συνέπειες των λανθασμένων επιλογών. Οι συγκεκριμένοι μαθητές είχαν προπονηθεί τόσο πολύ στη χρήση του όπλου, ώστε, όταν τους εξέτασε ο δάσκαλος, μέσα τους είχαν ήδη αποφασίσει ότι πρέπει να εκτελέσουν τις τεχνικές που είχαν μάθει, ξεχνώντας ότι η αποφυγή της αντιπαράθεσης πρέπει να είναι το κύριο μέλημά τους.
Ίσως να κούρασα τον αναγνώστη με αυτό το περιστατικό, αλλά πιστεύω ότι αν ένα αντίστοιχο σενάριο είχε συμβεί σε μια άοπλη αντιπαράθεση, πολλοί θα κατηγορούσαν αυτόν που απέφυγε την αντιπαράθεση ότι ήταν δειλός, ενώ στην πραγματικότητα η αποφυγή και η διαφυγή ισχύουν εξίσου, τόσο στην ένοπλη όσο και στην άοπλη αντιπαράθεση, γεγονός που πολύ σωστά αναλύει στο άρθρο του ο κ. Λαιμοδέτης, στο «Μονοπάτι του Πολεμιστή» τεύχος 12, σελίδα 34.
Στην αυτοάμυνα, κατά τη γνώμη μου, πρώτη επιλογή πρέπει να είναι η αποφυγή (avoid) της αντιπαράθεσης, δεύτερη επιλογή η αποκλιμάκωση (de-escalate, defuse) της αντιπαράθεσης και μόνον τρίτη επιλογή η άμυνα (defend) από την επιθετική ενέργεια.
Τα πιο πολλά συστήματα αυτοάμυνας ακολουθούν μια τακτική προσέγγιση, της οποίας κύριο μέλημα είναι να αποφευχθεί η αντιπαράθεση και μόνον όταν αυτό δεν είναι δυνατόν καθίσταται αναγκαία η επιλογή της άμυνας. Αν λοιπόν θεωρήσουμε ότι η χρήση τεχνικών αυτοάμυνας πρέπει να είναι η τελευταία μας επιλογή, τότε πρέπει να αναρωτηθούμε σοβαρά αν αφιερώνουμε, τουλάχιστον, ισάξιο χρόνο στην εκπαίδευση στις άλλες επιλογές, εν σχέσει με τον χρόνο που αφιερώνουμε στην προπόνηση των καθ’ εαυτό τεχνικών αυτοάμυνας. Δυστυχώς, θα διαπιστώσουμε, αν είμαστε ειλικρινείς, ότι αφιερώνουμε δυσανάλογο χρόνο στην προπόνηση στις τεχνικές αυτοάμυνας και πολύ λίγο χρόνο στις τακτικές της αποφυγής, διαφυγής και αποκλιμάκωσης.
Πιστεύω ότι η σωστή εφαρμογή της αποφυγής και αποκλιμάκωσης, η οποία περιλαμβάνει και μέτρα που αποθαρρύνουν τον επιτιθέμενο να εκδηλώσει την επιθετική του ενέργεια, μπορεί να μας προστατεύσει πιο αποτελεσματικά από το 95% των κινδύνων που θα μπορούσαν να προκύψουν (αναφερόμεθα στον μέσο άνθρωπο που ζει σε μια ευνομούμενη κοινωνία).
Αν δούμε λοιπόν την αυτοάμυνα μέσα από αυτό το πρίσμα, δεν θα θεωρούμε πλέον ότι η αυτοάμυνα περιορίζεται μόνον στην εφαρμογή συγκεκριμένων τεχνικών για την αντιμετώπιση κάποιας επίθεσης.
Η έννοια της αποκλιμάκωσης περιλαμβάνει και την έννοια της αποθάρρυνσης του αντιπάλου, να πραγματοποιήσει την επιθετική του ενέργεια. Εάν σε έναν διαξιφισμό εκνευριστούμε και σε κάθε πρόκληση του αντιπάλου του δίνουμε μια μεγαλύτερη πρόκληση, τότε λέμε ότι κλιμακώνουμε την αντιπαράθεση.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας κλιμάκωσης είναι η περίπτωση που κάποιος μας μιλάει άσχημα ενώ οδηγούμε, εμείς εκνευριζόμαστε και του απαντάμε πιο άσχημα, κλιμακώνοντας την αντιπαράθεση, και στο τέλος, η μόνη διέξοδος είναι να έρθουμε στα χέρια. Η αντίθετη τακτική είναι να δώσουμε τόπο στην οργή, να παραδεχτούμε το λάθος μας, αν έχουμε κάνει, και έτσι να αποκλιμακώσουμε την κατάσταση.
Για να μπορούμε όμως να φερθούμε έτσι, πρέπει να ελέγχουμε τα νεύρα μας για να είμαστε ήρεμοι και συγχρόνως να έχουμε την αυτοπεποίθηση, ότι αν αποτύχουμε στην προσπάθεια αποκλιμάκωσης, μπορούμε να αμυνθούμε. Η αυτοπεποίθηση αυτή νομίζω ότι επιδρά ενισχυτικά στην ηρεμία μας και κάνει την αποκλιμάκωση πιο εύκολη, διότι και ο αντίπαλος διαισθάνεται την ηρεμία μας, που τον αποθαρρύνει από το να επιτεθεί, διότι αναρωτιέται μήπως η ηρεμία είναι αποτέλεσμα κάποιας σιγουριάς την οποία δεν μπορεί να προσδιορίσει.
Η τακτική λοιπόν της αποκλιμάκωσης είναι ένας τρόπος να «διαχειριστούμε την κρίση» (crisis management), που στο συγκεκριμένο παράδειγμα ήταν ο εκνευρισμός και η πιθανή επιθετικότητα ενός οδηγού αυτοκινήτου. Στον καθημερινό τύπο διαβάζουμε πολλά παραδείγματα σοβαρών τραυματισμών αλλά και θανάτων, τα οποία ξεκίνησαν, όπως γράφει ο τύπος, «για ασήμαντη αφορμή».
Αν αναλύσουμε αυτά τα περιστατικά, θα δούμε ότι τις πιο πολλές φορές η κατάσταση βγήκε εκτός ελέγχου, από μια κλιμάκωση της μιας ή και των δυο πλευρών, με αποτέλεσμα τον σοβαρό τραυματισμό ή και τον θάνατο της μιας πλευράς και τις συνέπειες του νόμου για την άλλη.
Για να μπορούμε όμως να διαχειριστούμε τέτοιες κρίσεις με επιτυχία, πρέπει να βγάλουμε από το μυαλό μας ότι πρέπει να απαντάμε σε κάθε πρόκληση με μεγαλύτερη πρόκληση και ότι αν δεν το κάνουμε αυτό, δεν είμαστε άντρες. Το να «ρίχνουμε λαδί στη φωτιά» είναι εύκολο. Το να «διαχειριζόμαστε τις κρίσεις» που αντιμετωπίζουμε, με επιτυχία, είναι το δύσκολο.
Η έννοια της αποκλιμάκωσης περιλαμβάνει και την έννοια της αποθάρρυνσης του αντιπάλου να πραγματοποιήσει την επιθετική του ενέργεια.
Αυτό μπορεί να επιτευχθεί όταν ο τρόπος που κινούμαστε, αυτό που λέμε η «γλώσσα του σώματος» (body language) αποπνέει μια αυτοπεποίθηση που αποθαρρύνει τον κακοποιό να μας επιλέξει σαν το επόμενο θύμα του.
Είναι χαρακτηριστικό ότι σε ορισμένες πόλεις που έχουν υψηλό δείκτη εγκληματικότητας, οι τουρίστες πέφτουν θύματα επιθέσεων σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από τους ντόπιους, διότι η όλη τους συμπεριφορά αποπνέει μια άγνοια του χώρου που κινούνται και τους κατατάσσει στην κατηγορία των «θηραμάτων», για τους επίδοξους κακοποιούς.
Είναι γεγονός ότι ο επίδοξος κακοποιός ψάχνει για θύματα και όχι για αντιπάλους, που θα μπορούσαν να δυσκολέψουν το έργο του, ή να τον βάλουν σε κίνδυνο.
Στη γυναικεία αυτοάμυνα, πιστεύω ότι γίνονται πιο εύκολα κατανοητές οι έννοιες της αποφυγής και αποκλιμάκωσης, διότι, συνήθως, το στοιχείο του εγωισμού και του φόβου μην χαρακτηρισθεί κάποιος δειλός, διότι απέφυγε μια αντιπαράθεση, δεν έχουν τόση σημασία και έτσι πρωταρχικό μέλημα των γυναικών είναι η προστασία της σωματικής τους ακεραιότητας.
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα που γυναίκες χειρίσθηκαν σωστά επικίνδυνες καταστάσεις, με το να αποθαρρύνουν τον αντίπαλο να προχωρήσει στην επιθετική του ενέργεια, διότι κράτησαν την ψυχραιμία τους και συγχρόνως δεν έδωσαν την εντύπωση στον κακοποιό ότι ήσαν υποψήφια θύματα.
Τις προάλλες διάβασα στο internet ένα χαρακτηριστικό περιστατικό, το οποίο εξελίχθηκε ως εξής: Μια νεαρή γυναίκα περπατούσε το βράδυ στον δρόμο, όταν αντιλήφθηκε κάποιον να την πλησιάζει. Όταν ο άγνωστος την πλησίασε, την απείλησε ότι θα την κακοποιούσε σεξουαλικά. Εκείνη αμέσως πέρασε στην απέναντι πλευρά του δρόμου, ελπίζοντας ότι ο άνδρας θα ήταν αρκετά μεθυσμένος για να την ακολουθήσει. Δυστυχώς ο άνδρας την ακολούθησε και στην απέναντι πλευρά του δρόμου και συνέχισε να την απειλει. Όταν η γυναίκα κατάλαβε ότι ο άγνωστος δεν θα έφευγε, γύρισε προς το μέρος του και με σθεναρό και επιτακτικό τόνο του φώναξε (πρόσταξε) να φύγει αμέσως. Εκείνος δεν έφυγε αμέσως και η γυναίκα χρειάστηκε να φωνάξει ακόμη μια φορά, για να φύγει ο άνδρας που την απειλούσε.
Η γυναίκα παρέμεινε ασφαλής διότι κράτησε την ψυχραιμία της και ενήργησε σωστά. Όταν αντιλήφθηκε τον κίνδυνο, κατ’ αρχάς προσπάθησε να τον αποφύγει, με το να περάσει στην απέναντι πλευρά του δρόμου. Βλέποντας, όμως, ότι η προσπάθεια αυτή απέτυχε, δεν έχασε την ψυχραιμία της, αλλά γύρισε προς τον άνδρα και με τον τρόπο της τον αποθάρρυνε να πραγματοποιήσει την απειλή του. Ο άνδρας δεν πραγματοποίησε την απειλή του, διότι κατάλαβε ότι η συγκεκριμένη γυναίκα δεν θα ήταν εύκολο θύμα και δεν θα υπέκυπτε χωρίς αντίσταση στα σχέδιά του.
Είναι φυσικό ότι, όταν οι τακτικές της αποφυγής και της αποκλιμάκωσης εξαντληθούν, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να αμυνθούμε. Αν στην προσπάθεια αποφυγής της αντιπαράθεσης είμαστε σε στάδιο ετοιμότητας που εκφράζεται ως κατάσταση κωδικού χρώματος (colour code) κίτρινου και στην προσπάθεια αποκλιμάκωσης ή αποθάρρυνσης σε κατάσταση κωδικού χρώματος πορτοκαλί, σίγουρα στη φάση που πρέπει να αμυνθούμε, είμαστε σε κατάσταση κωδικού χρώματος κόκκινου. («Μονοπάτι» τεύχος 1, σελίδα 15).
Όταν o οργανισμός μας ετοιμάζεται να αντιδράσει στον κίνδυνο, η καρδιά μας χτυπάει γρηγορότερα, αυξάνοντας το αίμα στον εγκέφαλο και στις κύριες ομάδες μυών του σώματος, που σχετίζονται με τη δύναμη και την ταχύτητα, η πίεση του αίματος αυξάνει και ορμόνες του στρες παράγονται από τον οργανισμό μας. Η κατάσταση αυτή στην οποία εισέρχεται ο οργανισμός μας όταν προετοιμάζεται για τον επερχόμενο κίνδυνο, είναι γνωστή και σαν η αντίδραση της μάχης ή φυγής (fight or flight response).
Τα θετικά στοιχεία αυτής της κατάστασης είναι ότι γινόμαστε πιο δυνατοί, πιο γρήγοροι και πιο ικανοί σωματικά να επιβιώσουμε. Τα αρνητικά στοιχεία είναι ότι η δυνατότητα να πάρουμε αποφάσεις μειώνεται πολύ, οι συναισθηματικές μας αντιδράσεις μεγαλώνουν και μας είναι δύσκολο να εκτελέσουμε ορισμένες κινήσεις.
Όταν επικρατούν οι συνθήκες κινδύνου, γυρνάμε στην εξαρτημένη μας αντίδραση (conditioned response), που είναι οι επιδεξιότητες που έχουμε ήδη προπονήσει, καθώς και στη νοητική προετοιμασία (mental preparation), που είναι οι σημαντικές αποφάσεις που έχουμε από πριν σκεφτεί και προετοιμασθεί για αυτές.
Αν δεν έχουμε προετοιμαστεί κατάλληλα στις δυο αυτές συνθήκες, τότε, σε περιστατικά υψηλού στρες θα αντιδράσουμε τυχαία, με ό,τι δυσάρεστο επακόλουθο μπορεί να έχει αυτό.
Λαμβάνοντες λοιπόν υπ’ όψιν τις συνθήκες υψηλού στρες που επικρατούν σε μια αντιπαράθεση, είναι απαραίτητο οι τεχνικές που εξασκούμε να έχουν επαναληφθεί πολλές φορές, ώστε να μας γίνουν ένα «εξαρτημένο ανακλαστικό», το οποίο θα τεθεί σε εφαρμογή αυτόματα.
Πολλοί πιστεύουν ότι, όσο η προπόνηση πλησιάζει τις πραγματικές συνθήκες στρες, τόσο πιο αποτελεσματικά θα αποθηκεύσει ο εγκέφαλος την πληροφορία, για να τη χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά σαν «εξαρτημένο ανακλαστικό», σε παρόμοιες συνθήκες. Το είδος αυτό της προπόνησης, λέγεται «μάθηση εξαρτωμένη από τις συνθήκες» (state-dependent learning).
Όσον αφορά αυτές καθαυτές τις τεχνικές, θα πρέπει να λαμβάνουμε κατ’ αρχάς υπ’ όψιν τα όρια της άμυνας. Δηλαδή να μην υπερβαίνουμε τα όρια της άμυνας που μας επιτρέπει ο νόμος.
Τα άρθρα 22 και 23 του ποινικού κώδικα, αναφέρουν τα εξής:
Αρθ. 22 - Άμυνα.
1. Δεν είναι άδικη η πράξη που τελείται σε περίπτωση άμυνας.
2. Άμυνα είναι η αναγκαία προσβολή του επιτιθεμένου, στην οποία προβαίνει το άτομο, για να υπερασπισθεί τον εαυτό του ή άλλον από άδικη και παρούσα επίθεση, που στρέφεται εναντίον τους.
3.Το αναγκαίο μέτρο της άμυνας κρίνεται από τον βαθμό επικινδυνότητας της επίθεσης, από το είδος της βλάβης που απειλούσε, από τον τρόπο και την ένταση της επίθεσης και από τις λοιπές περιστάσεις.
Αρθ. 23 - Υπέρβαση της άμυνας.
Όποιος υπερβαίνει τα όρια της άμυνας, τιμωρείται, αν η υπέρβαση έγινε με πρόθεση, με ποινή ελαττωμένη (άρθρο 83), και αν έγινε από αμέλεια, σύμφωνα με τις διατάξεις τις σχετικές με αυτήν. Μένει ατιμώρητος και δεν του καταλογίζεται η υπέρβαση, αν ενήργησε με αυτόν τον τρόπο εξαιτίας του φόβου ή της ταραχής που του προκάλεσε η επίθεση.
Σε γενικές γραμμές, λοιπόν, η άμυνα κρίνεται από τον βαθμό επικινδυνότητας της επίθεσης και από το είδος της βλάβης που απειλούσε η επίθεση.
Αν, δηλαδή, κάποιος μας έπιασε τον καρπό και εμείς σε άμυνα του ρίξουμε μια γροθιά και του σπάσουμε το σαγόνι, τότε σίγουρα υπερβαίνουμε τα όρια της άμυνας. Επίσης, θα κριθούμε πιο αυστηρά από το δικαστήριο, διότι θα είναι δύσκολο να αποδείξει κάποιος που προπονείται στις πολεμικές τέχνες ή την αυτοάμυνα, ότι ενήργησε από αμέλεια ή φόβο στη συγκεκριμένη επίθεση, που δεν ήταν επικίνδυνη και η βλάβη που απειλούνταν θα ήταν δύσκολο να χαρακτηρισθεί.
Με το ίδιο σκεπτικό, αν ένας επαγγελματίας φρουρός ασφαλείας, θέλοντας να βγάλει από κάποιο κέντρο έναν μεθυσμένο τον σπάσει στο ξύλο, όχι μόνον υπερβαίνει τα όρια της άμυνας αλλά και κάνει κακή εντύπωση στους θαμώνες. Ενώ θα μπορούσε να τον βγάλει έξω με καλό τρόπο, ή εν ανάγκη με κάποια “λαβή ελέγχου” (pain compliance technique), χωρίς να δημιουργήσει επεισόδιο.
Σε συνθήκες, βέβαια, που κινδυνεύει πραγματικά η ζωή μας, τα όρια της άμυνας είναι πολύ μεγαλύτερα και θα πρέπει να πάρουμε όλα τα απαραίτητα μέτρα, ώστε να προστατεύσουμε τη ζωή μας.
Όπως ανέφερα πιο πάνω, σε συνθήκες υψηλού στρες μας είναι δύσκολο να κάνουμε ορισμένες κινήσεις, γεγονός που μας αναγκάζει να προπονούμεθα όσο το δυνατόν σε απλές και όχι πολύπλοκες τεχνικές.
Συγχρόνως, θα πρέπει να λαμβάνουμε υπ’ όψιν ότι, όσο περισσότερες εναλλακτικές λύσεις έχουμε για να αντιμετωπίσουμε μια επίθεση, τόσο σε συνθήκες υψηλού στρες αυξάνεται ο χρόνος αντίδρασης, διότι δεν ξέρουμε ποια από όλες να διαλέξουμε (Hick’s Law).
Τελειώνοντας, θα ήθελα να πω, ότι κατά τη γνώμη μου, η αυτοάμυνα δεν κρίνεται από την ικανότητα να επιφέρουμε βλάβη στον αντίπαλο, αλλά από την ικανότητα να προστατέψουμε τον εαυτό μας.
Αναδημοσίευση από το 18ο τεύχος του περιοδικού «Μονοπάτι του Πολεμιστή»
Του Μιχαήλ Δ. Πετρόπουλου
Η λέξη αυτοάμυνα υποδηλώνει την έννοια της άμυνας του εαυτού μας, δηλαδή τις ενέργειες που πρέπει να κάνουμε για να προστατέψουμε τον εαυτό μας, ή άλλους, από την επιθετικότητα, η οποία θέτει σε κίνδυνο την σωματική μας ακεραιότητα, ενός ή περισσοτέρων ατόμων.
Σε τακτικό επίπεδο, η έννοια της αποφυγής πρέπει να είναι κυρίαρχη, σε κάθε σύστημα ένοπλης ή άοπλης αυτοάμυνας. Με τον όρο αποφυγή εννοούμε, πρώτον, τα προληπτικά μέτρα που πρέπει να παίρνουμε, ώστε να μειώνουμε τις πιθανότητες να γίνουμε στόχος επιθετικής ενέργειας και, δεύτερον, τις συγκεκριμένες ενέργειες που πρέπει να κάνουμε για να αποφύγουμε τον επερχόμενο κίνδυνο, όταν αυτός έχει πλέον αναγνωρισθεί.
Είναι αυτονόητο ότι η έγκαιρη αναγνώριση του κινδύνου προϋποθέτει ετοιμότητα, γνώση και ιεράρχηση των κινδύνων, που πιθανόν εγκυμονούνται στον χώρο που βρισκόμαστε, και δυνατότητα αναγνώρισης των σημαδιών εκείνων, που προμηνύουν την επερχόμενη επιθετική ενέργεια.
Η έννοια της αποφυγής γίνεται καλύτερα κατανοητή στην ένοπλη αυτοάμυνα με πυροβόλα όπλα, για αυτούς που νόμιμα οπλοφορούν, όπου η τυχόν υπέρβαση των ορίων αμύνης, κατά τη χρήση του πυροβόλου όπλου, μπορεί να έχει, αφ’ ενός, βαρύτατες νομικές συνέπειες στον αμυνόμενο και, αφ’ ετέρου, να επιφέρει τον θάνατο του επιτιθεμένου.
Είναι χαρακτηριστική η ιστορία που μου διηγήθηκε κάποιος, ο οποίος είχε παρακολουθήσει σεμινάριο αμυντικής σκοποβολής στο εξωτερικό.
Στα σεμινάρια αυτά οι μαθητές εξετάζονται σε υποθετικά σενάρια, κατά τα οποία ο μαθητής συνήθως αναλαμβάνει τον ρόλο του αμυνομένου και ο εκπαιδευτής του επιτιθεμένου. Συνήθως, χρησιμοποιούν πυρομαχικά που έχουν για γόμωση μόνον το καψύλλιο, βλήμα πλαστικό ή κερί και όπλα περίστροφα, διότι στα πιστόλια με τα συγκεκριμένα πυρομαχικά υπάρχει πρόβλημα τροφοδοσίας.
Τα πυρομαχικά αυτά είναι μη θανατηφόρα και εφ’ όσον οι συμμετέχοντες φοράνε προστατευτικά γυαλιά και χοντρά ρούχα δεν τραυματίζονται. Αν όμως πυροβοληθεί κανείς με τέτοια πυρομαχικά πονάει αρκετά, γεγονός που ανεβάζει το στρες και το φέρνει κοντά στο στρες πραγματικών συνθηκών.
Την τελευταία μέρα του σεμιναρίου, ο δάσκαλος είπε στους μαθητές του ότι θα τους εξέταζε σε ένα υποθετικό σενάριο, όπου πιθανόν να έπρεπε να χρησιμοποιήσουν το όπλο τους, σε συνθήκες όπου χρήση πυροβόλου όπλου μπορεί να ήταν επιβεβλημένη.
«Εργάζεστε σε μια μεγάλη εταιρία και είστε ταμίας.» είπε ο δάσκαλος. «Την περασμένη εβδομάδα είχατε ένα ατυχές αυτοκινητιστικό δυστύχημα, κατά το οποίο τραυματίστηκε βαριά ένα παιδί, το οποίο πετάχτηκε ξαφνικά μπροστά σας, ενώ οδηγούσατε στην εθνική οδό. Παρ’ όλο που σταματήσατε αμέσως και το πήγατε στο νοσοκομείο, δεν μπορέσατε να το σώσετε». Κανείς από τους μαθητές δεν έδωσε σημασία στα λόγια του δασκάλου. Όλοι ανυπομονούσαν να κάνουν τις εξετάσεις, για να δείξουν στον δάσκαλο πόσο καλά είχαν μάθει τις τεχνικές χρήσης του όπλου τους.
«Σήμερα είναι μεσημέρι», συνέχισε ο δάσκαλος «είστε μόνοι στο γραφείο και το χρηματοκιβώτιο είναι ανοιχτό, διότι είχατε κάνει ορισμένες πληρωμές».
Αφού τους είχε δώσει τα στοιχεία του υποθετικού σεναρίου, πήρε τον πρώτο μαθητή και τον έβαλε σε ένα δωμάτιο όπου υπήρχε ένα γραφείο. Πίσω δε από το γραφείο, υπήρχε ένα ντουλάπι που υποθετικά ήταν το χρηματοκιβώτιο. Πάνω στο γραφείο ο μαθητής έβαλε το όπλο του, διότι σύμφωνα με το σενάριο ο ταμίας είχε άδεια οπλοφορίας. Το δωμάτιο είχε δυο πόρτες, μια μπροστά από το γραφείο και μια πίσω από το ντουλάπι.
Αφού ο δάσκαλος έβαλε τον πρώτο μαθητή να κάτσει στο γραφείο, του είπε ότι από τη στιγμή που θα έβγαινε ο δάσκαλος από το δωμάτιο, ο μαθητής θα έπρεπε από εκεί και πέρα να αντιδράσει σύμφωνα με τα όσα είχε μάθει στο σεμινάριο.
Ο μαθητής ένοιωσε την αδρεναλίνη να ανεβαίνει στο σώμα του, καθώς δεν ήξερε τι επρόκειτο να συμβεί. «Μάλλον ο δάσκαλος θα θέλει να δει πόσο καλά χειριζόμαστε το όπλο μας», σκέφτηκε καθώς κοίταζε το όπλο του και αμφέβαλε αν η σκόπευσή και η αντίδρασή του θα ήταν καλές στην επερχόμενη δοκιμασία.
Ξαφνικά, άνοιξε η μπροστινή πόρτα με έναν μεγάλο θόρυβο, μπήκε στο δωμάτιο ο δάσκαλος κρατώντας ένα τσεκούρι και κινήθηκε γρήγορα προς τον μαθητή, ουρλιάζοντας ότι θα τον σκοτώσει. Ο μαθητής έπιασε γρήγορα το όπλο και πυροβόλησε μερικές φορές τον δάσκαλο, με τις σφαίρες που είχαν για βλήμα κερί και γόμωση μόνο το καψύλλιο. Αισθάνθηκε ευχαριστημένος που πέτυχε τον στόχο του και περίμενε να του πει μπράβο ο δάσκαλος. Όμως ο δάσκαλος δεν είπε τίποτα, τον έβαλε σε ένα άλλο δωμάτιο, για να μην αποκαλύψει το είδος της επίθεσης στους υπόλοιπους μαθητές και συνέχισε τις εξετάσεις.
Όταν εξετάστηκε και ο τελευταίος μαθητής, ο δάσκαλος πήγε στο δωμάτιο που είχαν συγκεντρωθεί οι μαθητές, για να τους ανακοινώσει τα αποτελέσματα των εξετάσεων. Οι πιο πολλοί μαθητές ήταν αισιόδοξοι, καθώς είχαν αντιδράσει γρήγορα και ήσαν σίγουροι ότι είχαν πετύχει τον στόχο τους.
«Δυστυχώς αποτύχατε» είπε ο δάσκαλος. Ξαφνικά όλοι σώπασαν. «Πώς είναι δυνατόν;» σκέφτηκαν, «αφού κάναμε όλες τις κινήσεις σωστά». Ένας μαθητής σηκώθηκε όρθιος και είπε στον δάσκαλο, πως δεν ήταν δυνατόν να έχει αποτύχει, εφ’ όσον είχε πετύχει τον στόχο του και ήταν εντός των ορίων αμύνης που τους είχε μάθει ο δάσκαλος, καθώς στο συγκεκριμένο σενάριο ίσχυαν και οι 3 προϋποθέσεις που θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν την ένοπλη άμυνα.
Αυτές ήταν, πρώτον, η δυνατότητα (ability) του επιτιθεμένου να προξενήσει θανατηφόρο τραυματισμό, δεύτερον, η ευκαιρία (opportunity) του επιτιθεμένου να προξενήσει τον θανατηφόρο τραυματισμό και, τρίτον, η ύπαρξη κινδύνου (jeopardy) να προκληθεί θανατηφόρος τραυματισμός στον αμυνόμενο.
«Πράγματι» απάντησε ο δάσκαλος, «ίσχυαν αυτά που είπες, αλλά ξέχασες ότι ο κίνδυνος πρέπει να είναι και αναπόφευκτος και στο συγκεκριμένο σενάριο είχατε όλοι δυνατότητα διαφυγής, από την πόρτα πίσω από το χρηματοκιβώτιο. Άρα ο κίνδυνος δεν ήταν αναπόφευκτος και, για να σας απογοητεύσω περισσότερο, ο άνθρωπος τον οποίο πυροβολήσατε, ήταν ο πατέρας του παιδιού που είχε πέσει πάνω στο αυτοκίνητό σας και σας επιτέθηκε επειδή νόμιζε ότι εσείς φταίγατε για τον θάνατο του υιού του.
Όχι μόνον υπερβήκατε τα όρια της άμυνας, διότι δεν αποφύγατε την αντιπαράθεση με το να διαφύγετε από την πίσω πόρτα, αλλά, αν αυτό το περιστατικό ήταν αληθινό, θα σας βασάνιζαν και οι τύψεις για όλη σας τη ζωή, που σκοτώσατε τον πατέρα του παιδιού το οποίο είχατε θανάσιμα τραυματίσει στο αυτοκινητιστικό δυστύχημα».
Το περιστατικό αυτό ήταν για τους μαθητές ένα ανώδυνο μάθημα, για την προτεραιότητα αποφυγής της χρήσης του όπλου και για τις καταστροφικές συνέπειες των λανθασμένων επιλογών. Οι συγκεκριμένοι μαθητές είχαν προπονηθεί τόσο πολύ στη χρήση του όπλου, ώστε, όταν τους εξέτασε ο δάσκαλος, μέσα τους είχαν ήδη αποφασίσει ότι πρέπει να εκτελέσουν τις τεχνικές που είχαν μάθει, ξεχνώντας ότι η αποφυγή της αντιπαράθεσης πρέπει να είναι το κύριο μέλημά τους.
Ίσως να κούρασα τον αναγνώστη με αυτό το περιστατικό, αλλά πιστεύω ότι αν ένα αντίστοιχο σενάριο είχε συμβεί σε μια άοπλη αντιπαράθεση, πολλοί θα κατηγορούσαν αυτόν που απέφυγε την αντιπαράθεση ότι ήταν δειλός, ενώ στην πραγματικότητα η αποφυγή και η διαφυγή ισχύουν εξίσου, τόσο στην ένοπλη όσο και στην άοπλη αντιπαράθεση, γεγονός που πολύ σωστά αναλύει στο άρθρο του ο κ. Λαιμοδέτης, στο «Μονοπάτι του Πολεμιστή» τεύχος 12, σελίδα 34.
Στην αυτοάμυνα, κατά τη γνώμη μου, πρώτη επιλογή πρέπει να είναι η αποφυγή (avoid) της αντιπαράθεσης, δεύτερη επιλογή η αποκλιμάκωση (de-escalate, defuse) της αντιπαράθεσης και μόνον τρίτη επιλογή η άμυνα (defend) από την επιθετική ενέργεια.
Τα πιο πολλά συστήματα αυτοάμυνας ακολουθούν μια τακτική προσέγγιση, της οποίας κύριο μέλημα είναι να αποφευχθεί η αντιπαράθεση και μόνον όταν αυτό δεν είναι δυνατόν καθίσταται αναγκαία η επιλογή της άμυνας. Αν λοιπόν θεωρήσουμε ότι η χρήση τεχνικών αυτοάμυνας πρέπει να είναι η τελευταία μας επιλογή, τότε πρέπει να αναρωτηθούμε σοβαρά αν αφιερώνουμε, τουλάχιστον, ισάξιο χρόνο στην εκπαίδευση στις άλλες επιλογές, εν σχέσει με τον χρόνο που αφιερώνουμε στην προπόνηση των καθ’ εαυτό τεχνικών αυτοάμυνας. Δυστυχώς, θα διαπιστώσουμε, αν είμαστε ειλικρινείς, ότι αφιερώνουμε δυσανάλογο χρόνο στην προπόνηση στις τεχνικές αυτοάμυνας και πολύ λίγο χρόνο στις τακτικές της αποφυγής, διαφυγής και αποκλιμάκωσης.
Πιστεύω ότι η σωστή εφαρμογή της αποφυγής και αποκλιμάκωσης, η οποία περιλαμβάνει και μέτρα που αποθαρρύνουν τον επιτιθέμενο να εκδηλώσει την επιθετική του ενέργεια, μπορεί να μας προστατεύσει πιο αποτελεσματικά από το 95% των κινδύνων που θα μπορούσαν να προκύψουν (αναφερόμεθα στον μέσο άνθρωπο που ζει σε μια ευνομούμενη κοινωνία).
Αν δούμε λοιπόν την αυτοάμυνα μέσα από αυτό το πρίσμα, δεν θα θεωρούμε πλέον ότι η αυτοάμυνα περιορίζεται μόνον στην εφαρμογή συγκεκριμένων τεχνικών για την αντιμετώπιση κάποιας επίθεσης.
Η έννοια της αποκλιμάκωσης περιλαμβάνει και την έννοια της αποθάρρυνσης του αντιπάλου, να πραγματοποιήσει την επιθετική του ενέργεια. Εάν σε έναν διαξιφισμό εκνευριστούμε και σε κάθε πρόκληση του αντιπάλου του δίνουμε μια μεγαλύτερη πρόκληση, τότε λέμε ότι κλιμακώνουμε την αντιπαράθεση.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας κλιμάκωσης είναι η περίπτωση που κάποιος μας μιλάει άσχημα ενώ οδηγούμε, εμείς εκνευριζόμαστε και του απαντάμε πιο άσχημα, κλιμακώνοντας την αντιπαράθεση, και στο τέλος, η μόνη διέξοδος είναι να έρθουμε στα χέρια. Η αντίθετη τακτική είναι να δώσουμε τόπο στην οργή, να παραδεχτούμε το λάθος μας, αν έχουμε κάνει, και έτσι να αποκλιμακώσουμε την κατάσταση.
Για να μπορούμε όμως να φερθούμε έτσι, πρέπει να ελέγχουμε τα νεύρα μας για να είμαστε ήρεμοι και συγχρόνως να έχουμε την αυτοπεποίθηση, ότι αν αποτύχουμε στην προσπάθεια αποκλιμάκωσης, μπορούμε να αμυνθούμε. Η αυτοπεποίθηση αυτή νομίζω ότι επιδρά ενισχυτικά στην ηρεμία μας και κάνει την αποκλιμάκωση πιο εύκολη, διότι και ο αντίπαλος διαισθάνεται την ηρεμία μας, που τον αποθαρρύνει από το να επιτεθεί, διότι αναρωτιέται μήπως η ηρεμία είναι αποτέλεσμα κάποιας σιγουριάς την οποία δεν μπορεί να προσδιορίσει.
Η τακτική λοιπόν της αποκλιμάκωσης είναι ένας τρόπος να «διαχειριστούμε την κρίση» (crisis management), που στο συγκεκριμένο παράδειγμα ήταν ο εκνευρισμός και η πιθανή επιθετικότητα ενός οδηγού αυτοκινήτου. Στον καθημερινό τύπο διαβάζουμε πολλά παραδείγματα σοβαρών τραυματισμών αλλά και θανάτων, τα οποία ξεκίνησαν, όπως γράφει ο τύπος, «για ασήμαντη αφορμή».
Αν αναλύσουμε αυτά τα περιστατικά, θα δούμε ότι τις πιο πολλές φορές η κατάσταση βγήκε εκτός ελέγχου, από μια κλιμάκωση της μιας ή και των δυο πλευρών, με αποτέλεσμα τον σοβαρό τραυματισμό ή και τον θάνατο της μιας πλευράς και τις συνέπειες του νόμου για την άλλη.
Για να μπορούμε όμως να διαχειριστούμε τέτοιες κρίσεις με επιτυχία, πρέπει να βγάλουμε από το μυαλό μας ότι πρέπει να απαντάμε σε κάθε πρόκληση με μεγαλύτερη πρόκληση και ότι αν δεν το κάνουμε αυτό, δεν είμαστε άντρες. Το να «ρίχνουμε λαδί στη φωτιά» είναι εύκολο. Το να «διαχειριζόμαστε τις κρίσεις» που αντιμετωπίζουμε, με επιτυχία, είναι το δύσκολο.
Η έννοια της αποκλιμάκωσης περιλαμβάνει και την έννοια της αποθάρρυνσης του αντιπάλου να πραγματοποιήσει την επιθετική του ενέργεια.
Αυτό μπορεί να επιτευχθεί όταν ο τρόπος που κινούμαστε, αυτό που λέμε η «γλώσσα του σώματος» (body language) αποπνέει μια αυτοπεποίθηση που αποθαρρύνει τον κακοποιό να μας επιλέξει σαν το επόμενο θύμα του.
Είναι χαρακτηριστικό ότι σε ορισμένες πόλεις που έχουν υψηλό δείκτη εγκληματικότητας, οι τουρίστες πέφτουν θύματα επιθέσεων σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από τους ντόπιους, διότι η όλη τους συμπεριφορά αποπνέει μια άγνοια του χώρου που κινούνται και τους κατατάσσει στην κατηγορία των «θηραμάτων», για τους επίδοξους κακοποιούς.
Είναι γεγονός ότι ο επίδοξος κακοποιός ψάχνει για θύματα και όχι για αντιπάλους, που θα μπορούσαν να δυσκολέψουν το έργο του, ή να τον βάλουν σε κίνδυνο.
Στη γυναικεία αυτοάμυνα, πιστεύω ότι γίνονται πιο εύκολα κατανοητές οι έννοιες της αποφυγής και αποκλιμάκωσης, διότι, συνήθως, το στοιχείο του εγωισμού και του φόβου μην χαρακτηρισθεί κάποιος δειλός, διότι απέφυγε μια αντιπαράθεση, δεν έχουν τόση σημασία και έτσι πρωταρχικό μέλημα των γυναικών είναι η προστασία της σωματικής τους ακεραιότητας.
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα που γυναίκες χειρίσθηκαν σωστά επικίνδυνες καταστάσεις, με το να αποθαρρύνουν τον αντίπαλο να προχωρήσει στην επιθετική του ενέργεια, διότι κράτησαν την ψυχραιμία τους και συγχρόνως δεν έδωσαν την εντύπωση στον κακοποιό ότι ήσαν υποψήφια θύματα.
Τις προάλλες διάβασα στο internet ένα χαρακτηριστικό περιστατικό, το οποίο εξελίχθηκε ως εξής: Μια νεαρή γυναίκα περπατούσε το βράδυ στον δρόμο, όταν αντιλήφθηκε κάποιον να την πλησιάζει. Όταν ο άγνωστος την πλησίασε, την απείλησε ότι θα την κακοποιούσε σεξουαλικά. Εκείνη αμέσως πέρασε στην απέναντι πλευρά του δρόμου, ελπίζοντας ότι ο άνδρας θα ήταν αρκετά μεθυσμένος για να την ακολουθήσει. Δυστυχώς ο άνδρας την ακολούθησε και στην απέναντι πλευρά του δρόμου και συνέχισε να την απειλει. Όταν η γυναίκα κατάλαβε ότι ο άγνωστος δεν θα έφευγε, γύρισε προς το μέρος του και με σθεναρό και επιτακτικό τόνο του φώναξε (πρόσταξε) να φύγει αμέσως. Εκείνος δεν έφυγε αμέσως και η γυναίκα χρειάστηκε να φωνάξει ακόμη μια φορά, για να φύγει ο άνδρας που την απειλούσε.
Η γυναίκα παρέμεινε ασφαλής διότι κράτησε την ψυχραιμία της και ενήργησε σωστά. Όταν αντιλήφθηκε τον κίνδυνο, κατ’ αρχάς προσπάθησε να τον αποφύγει, με το να περάσει στην απέναντι πλευρά του δρόμου. Βλέποντας, όμως, ότι η προσπάθεια αυτή απέτυχε, δεν έχασε την ψυχραιμία της, αλλά γύρισε προς τον άνδρα και με τον τρόπο της τον αποθάρρυνε να πραγματοποιήσει την απειλή του. Ο άνδρας δεν πραγματοποίησε την απειλή του, διότι κατάλαβε ότι η συγκεκριμένη γυναίκα δεν θα ήταν εύκολο θύμα και δεν θα υπέκυπτε χωρίς αντίσταση στα σχέδιά του.
Είναι φυσικό ότι, όταν οι τακτικές της αποφυγής και της αποκλιμάκωσης εξαντληθούν, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να αμυνθούμε. Αν στην προσπάθεια αποφυγής της αντιπαράθεσης είμαστε σε στάδιο ετοιμότητας που εκφράζεται ως κατάσταση κωδικού χρώματος (colour code) κίτρινου και στην προσπάθεια αποκλιμάκωσης ή αποθάρρυνσης σε κατάσταση κωδικού χρώματος πορτοκαλί, σίγουρα στη φάση που πρέπει να αμυνθούμε, είμαστε σε κατάσταση κωδικού χρώματος κόκκινου. («Μονοπάτι» τεύχος 1, σελίδα 15).
Όταν o οργανισμός μας ετοιμάζεται να αντιδράσει στον κίνδυνο, η καρδιά μας χτυπάει γρηγορότερα, αυξάνοντας το αίμα στον εγκέφαλο και στις κύριες ομάδες μυών του σώματος, που σχετίζονται με τη δύναμη και την ταχύτητα, η πίεση του αίματος αυξάνει και ορμόνες του στρες παράγονται από τον οργανισμό μας. Η κατάσταση αυτή στην οποία εισέρχεται ο οργανισμός μας όταν προετοιμάζεται για τον επερχόμενο κίνδυνο, είναι γνωστή και σαν η αντίδραση της μάχης ή φυγής (fight or flight response).
Τα θετικά στοιχεία αυτής της κατάστασης είναι ότι γινόμαστε πιο δυνατοί, πιο γρήγοροι και πιο ικανοί σωματικά να επιβιώσουμε. Τα αρνητικά στοιχεία είναι ότι η δυνατότητα να πάρουμε αποφάσεις μειώνεται πολύ, οι συναισθηματικές μας αντιδράσεις μεγαλώνουν και μας είναι δύσκολο να εκτελέσουμε ορισμένες κινήσεις.
Όταν επικρατούν οι συνθήκες κινδύνου, γυρνάμε στην εξαρτημένη μας αντίδραση (conditioned response), που είναι οι επιδεξιότητες που έχουμε ήδη προπονήσει, καθώς και στη νοητική προετοιμασία (mental preparation), που είναι οι σημαντικές αποφάσεις που έχουμε από πριν σκεφτεί και προετοιμασθεί για αυτές.
Αν δεν έχουμε προετοιμαστεί κατάλληλα στις δυο αυτές συνθήκες, τότε, σε περιστατικά υψηλού στρες θα αντιδράσουμε τυχαία, με ό,τι δυσάρεστο επακόλουθο μπορεί να έχει αυτό.
Λαμβάνοντες λοιπόν υπ’ όψιν τις συνθήκες υψηλού στρες που επικρατούν σε μια αντιπαράθεση, είναι απαραίτητο οι τεχνικές που εξασκούμε να έχουν επαναληφθεί πολλές φορές, ώστε να μας γίνουν ένα «εξαρτημένο ανακλαστικό», το οποίο θα τεθεί σε εφαρμογή αυτόματα.
Πολλοί πιστεύουν ότι, όσο η προπόνηση πλησιάζει τις πραγματικές συνθήκες στρες, τόσο πιο αποτελεσματικά θα αποθηκεύσει ο εγκέφαλος την πληροφορία, για να τη χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά σαν «εξαρτημένο ανακλαστικό», σε παρόμοιες συνθήκες. Το είδος αυτό της προπόνησης, λέγεται «μάθηση εξαρτωμένη από τις συνθήκες» (state-dependent learning).
Όσον αφορά αυτές καθαυτές τις τεχνικές, θα πρέπει να λαμβάνουμε κατ’ αρχάς υπ’ όψιν τα όρια της άμυνας. Δηλαδή να μην υπερβαίνουμε τα όρια της άμυνας που μας επιτρέπει ο νόμος.
Τα άρθρα 22 και 23 του ποινικού κώδικα, αναφέρουν τα εξής:
Αρθ. 22 - Άμυνα.
1. Δεν είναι άδικη η πράξη που τελείται σε περίπτωση άμυνας.
2. Άμυνα είναι η αναγκαία προσβολή του επιτιθεμένου, στην οποία προβαίνει το άτομο, για να υπερασπισθεί τον εαυτό του ή άλλον από άδικη και παρούσα επίθεση, που στρέφεται εναντίον τους.
3.Το αναγκαίο μέτρο της άμυνας κρίνεται από τον βαθμό επικινδυνότητας της επίθεσης, από το είδος της βλάβης που απειλούσε, από τον τρόπο και την ένταση της επίθεσης και από τις λοιπές περιστάσεις.
Αρθ. 23 - Υπέρβαση της άμυνας.
Όποιος υπερβαίνει τα όρια της άμυνας, τιμωρείται, αν η υπέρβαση έγινε με πρόθεση, με ποινή ελαττωμένη (άρθρο 83), και αν έγινε από αμέλεια, σύμφωνα με τις διατάξεις τις σχετικές με αυτήν. Μένει ατιμώρητος και δεν του καταλογίζεται η υπέρβαση, αν ενήργησε με αυτόν τον τρόπο εξαιτίας του φόβου ή της ταραχής που του προκάλεσε η επίθεση.
Σε γενικές γραμμές, λοιπόν, η άμυνα κρίνεται από τον βαθμό επικινδυνότητας της επίθεσης και από το είδος της βλάβης που απειλούσε η επίθεση.
Αν, δηλαδή, κάποιος μας έπιασε τον καρπό και εμείς σε άμυνα του ρίξουμε μια γροθιά και του σπάσουμε το σαγόνι, τότε σίγουρα υπερβαίνουμε τα όρια της άμυνας. Επίσης, θα κριθούμε πιο αυστηρά από το δικαστήριο, διότι θα είναι δύσκολο να αποδείξει κάποιος που προπονείται στις πολεμικές τέχνες ή την αυτοάμυνα, ότι ενήργησε από αμέλεια ή φόβο στη συγκεκριμένη επίθεση, που δεν ήταν επικίνδυνη και η βλάβη που απειλούνταν θα ήταν δύσκολο να χαρακτηρισθεί.
Με το ίδιο σκεπτικό, αν ένας επαγγελματίας φρουρός ασφαλείας, θέλοντας να βγάλει από κάποιο κέντρο έναν μεθυσμένο τον σπάσει στο ξύλο, όχι μόνον υπερβαίνει τα όρια της άμυνας αλλά και κάνει κακή εντύπωση στους θαμώνες. Ενώ θα μπορούσε να τον βγάλει έξω με καλό τρόπο, ή εν ανάγκη με κάποια “λαβή ελέγχου” (pain compliance technique), χωρίς να δημιουργήσει επεισόδιο.
Σε συνθήκες, βέβαια, που κινδυνεύει πραγματικά η ζωή μας, τα όρια της άμυνας είναι πολύ μεγαλύτερα και θα πρέπει να πάρουμε όλα τα απαραίτητα μέτρα, ώστε να προστατεύσουμε τη ζωή μας.
Όπως ανέφερα πιο πάνω, σε συνθήκες υψηλού στρες μας είναι δύσκολο να κάνουμε ορισμένες κινήσεις, γεγονός που μας αναγκάζει να προπονούμεθα όσο το δυνατόν σε απλές και όχι πολύπλοκες τεχνικές.
Συγχρόνως, θα πρέπει να λαμβάνουμε υπ’ όψιν ότι, όσο περισσότερες εναλλακτικές λύσεις έχουμε για να αντιμετωπίσουμε μια επίθεση, τόσο σε συνθήκες υψηλού στρες αυξάνεται ο χρόνος αντίδρασης, διότι δεν ξέρουμε ποια από όλες να διαλέξουμε (Hick’s Law).
Τελειώνοντας, θα ήθελα να πω, ότι κατά τη γνώμη μου, η αυτοάμυνα δεν κρίνεται από την ικανότητα να επιφέρουμε βλάβη στον αντίπαλο, αλλά από την ικανότητα να προστατέψουμε τον εαυτό μας.
Αναδημοσίευση από το 18ο τεύχος του περιοδικού «Μονοπάτι του Πολεμιστή»
'Oποιος δεν μπορεί να κάνει τέχνη,κάνει κριτική!!!
-
saxo kit car
.jpg)
- Άριστο Μέλος
- Δημοσιεύσεις: 765
- Εγγραφή: 26 Μαρ 2007, 18:54
- Αυτοκίνητο: saxo vts 16v 1.6cc
- Φύλο: Άντρας
- Τοποθεσία: Νάξος
Όποιος θέλει να δει τον ΖΑΜΠΙΔΗ εν δράση ας μπει στο YouTube και να πληκτρολογήσει ΖΑΜΠΙΔΗΣ, μετά να επιλέξει Mike Zambidis K-1 World MAX και να δει τι λένε οι Ιάπωνες για αυτόν και πόσους έχει σαβουρώσει και υπάρχουν κι’άλλοι ακόμα, οι Ιάπωνες λένε για την γροθιά του και την ονομάζουν μπαζούκα, θα το ακούσετε να το λένε αν ακούσετε προσεκτικά.
-
stentor
- Άριστο Μέλος
- Δημοσιεύσεις: 9879
- Εγγραφή: 02 Απρ 2006, 23:22
- Αυτοκίνητο: Force Blanche
- Φύλο: Άντρας
- Τοποθεσία: Γαλάτσι,Αθήνα
- Επικοινωνία:
Και συνεχιζω εδω για να μην ξεχειλωσουμε το αλλο θεμα
Νικητες Κ1 ΜΑΧ ειναι οι
Albert Kraus
Masato
Buakaw Por Pramuk δυο φορες
Andy Souwer δυο φορες
Ακομη το τι λενε οι Ιαπωνες δε μου λεει κατι. Εδω δημοφιλετερος στο Κ1 ηταν ο Sapp και μας πουλανε τον Mushasi ως κορυφαιο.Αλιμονο Ε,δεν μειωνω το μεγεθος του Ζαμπιδη. Τουναντιον, απλως θεωρω οτι ειναι δυσκολο να υπερκερασει αθλητες οπως ο Kraus ή ο Pramuk
Νικητες Κ1 ΜΑΧ ειναι οι
Albert Kraus
Masato
Buakaw Por Pramuk δυο φορες
Andy Souwer δυο φορες
Ακομη το τι λενε οι Ιαπωνες δε μου λεει κατι. Εδω δημοφιλετερος στο Κ1 ηταν ο Sapp και μας πουλανε τον Mushasi ως κορυφαιο.Αλιμονο Ε,δεν μειωνω το μεγεθος του Ζαμπιδη. Τουναντιον, απλως θεωρω οτι ειναι δυσκολο να υπερκερασει αθλητες οπως ο Kraus ή ο Pramuk
-
filips
- Άριστο Μέλος
- Δημοσιεύσεις: 2645
- Εγγραφή: 11 Δεκ 2006, 21:14
- Αυτοκίνητο: saxo 1400 vts
- Τοποθεσία: αθηνα
- Επικοινωνία:
εχω κανει και 5-6 μαθηματα αυτοαμυνας!!!!μου αρεσε,αλλα το αφησα επειδη πηγαινε πακετο με το γυμναστηριο και σταματησα το γυμναστηριο...petsax έγραψε:Στο βιντεακι αυτο απλα απεικονιζεται το τι γινεται πανω κατω στην πολεμικη τεχνη με την οποια ασχολουμαι...
ελπιζω να σας αρεσει...
εσυ πετρο αυτο που διδασκεις ειναι ενα ειδος αυτοαμυνας?
απ'τη ζωη μου εισαι απων...εεε και λοιπον..!!!Υouporn!!
-
saxo kit car
- Άριστο Μέλος
- Δημοσιεύσεις: 765
- Εγγραφή: 26 Μαρ 2007, 18:54
- Αυτοκίνητο: saxo vts 16v 1.6cc
- Φύλο: Άντρας
- Τοποθεσία: Νάξος
O Buakaw Por Pramuk δεν είναι ο Ταϊλανδός; Τον Albert Kraus τον έχει κερδίσει στο παρελθόν με Νokout, o Ολλανδός δεν είναι; Εντάξει, είναι πάντα όμως μέσα στους καλύτερους του κόσμου, κανένας Έλληνας δεν το έχει καταφέρει αυτό. Είναι σαν να γινεται το Mudiallκαθε χρονο και η Ελλαδα να μπενει στην οκτάδα, δεν είναι και εύκολο νομίζω να είναι ένα Ελληνόπουλο στους 8 κορυφαίους κάθε χρονιά, τι λες; Εγώ γιαυτο τρελαίνομαι και χαίρομαι πολύ.
-
stentor
- Άριστο Μέλος
- Δημοσιεύσεις: 9879
- Εγγραφή: 02 Απρ 2006, 23:22
- Αυτοκίνητο: Force Blanche
- Φύλο: Άντρας
- Τοποθεσία: Γαλάτσι,Αθήνα
- Επικοινωνία:
Το χουν καταφερει ο Παρης ο Βασιλικος-ο καλυτερος ισως Ελληνας kickboxer ever-, ο Βασιλειαδης, και φυσικα ο Σταν Λογγινιδης
Στο ξαναλεω δεν αφαιρω τπτ απο την τεραστια αξια του Μιχαλη. Απλως οπως το λες και ποδοσφαιρικα, δε μπορουμε να κερδισουμε τη Βραζιλια
υγ. Το οτι εχει κερδισει τον Krauss δεν τον κανει καλυτερο ομως ε?
(Μγ μου πεις παλι για κανα Euro γιατι και παλι δε μας κανει καλυτερους απο Γαλλια,
)
Στο ξαναλεω δεν αφαιρω τπτ απο την τεραστια αξια του Μιχαλη. Απλως οπως το λες και ποδοσφαιρικα, δε μπορουμε να κερδισουμε τη Βραζιλια
υγ. Το οτι εχει κερδισει τον Krauss δεν τον κανει καλυτερο ομως ε?
(Μγ μου πεις παλι για κανα Euro γιατι και παλι δε μας κανει καλυτερους απο Γαλλια,
)-
saxo kit car
- Άριστο Μέλος
- Δημοσιεύσεις: 765
- Εγγραφή: 26 Μαρ 2007, 18:54
- Αυτοκίνητο: saxo vts 16v 1.6cc
- Φύλο: Άντρας
- Τοποθεσία: Νάξος
Πάω πάσο , αυτοί έχουν συμμετάσχει συγκεκριμένα στο Κ1 η απλά έχουν συμμετάσχει σε τελικούς kickboxer; Για τη για να πω την αλήθεια μόνο Κ1 παρακολουθώ τελευταία, ξέρης με εξιτάρουν αυτού του είδους η αγώνες, αν έχεις δει την ατμόσφαιρα θα καταλάβεις, η ακόμα και αγώνες σε κλουβιά, και καθαρόαιμο muay thai.Αφού ασχολείσαι με το Κ1 ξέρης πιο άλλο κανάλι δείχνει αγώνες εκτός το EURO SPORT ;
, αυτοί έχουν συμμετάσχει συγκεκριμένα στο Κ1 η απλά έχουν συμμετάσχει σε τελικούς kickboxer; Για τη για να πω την αλήθεια μόνο Κ1 παρακολουθώ τελευταία, ξέρης με εξιτάρουν αυτού του είδους η αγώνες, αν έχεις δει την ατμόσφαιρα θα καταλάβεις, η ακόμα και αγώνες σε κλουβιά, και καθαρόαιμο muay thai.Αφού ασχολείσαι με το Κ1 ξέρης πιο άλλο κανάλι δείχνει αγώνες εκτός το EURO SPORT ;-
stentor
- Άριστο Μέλος
- Δημοσιεύσεις: 9879
- Εγγραφή: 02 Απρ 2006, 23:22
- Αυτοκίνητο: Force Blanche
- Φύλο: Άντρας
- Τοποθεσία: Γαλάτσι,Αθήνα
- Επικοινωνία:
Δεν ξερω αν δειχνει καποιο δορυφορικο. Κι εγω απο EUROSPORT εβλεπα και τωρα δεν πιανω ουτε αυτο.
Ο Βασιλικος ηταν Πρωταθλητης Ευρωπης,κι επαιξε με το Ηοοst το 2000 στο Κ1 GP στη Ναγκογια.Σε εποχες πολυ δυσκολοτερες απο τις σημερινες. Αναλογα και ο Λογγινιδης που χει καμια 10ρια παγκοσμιους τιτλους σε εποχη προ Κ1.
by the way δυστυχως το Κ1 εχει χαλασει παρα πολυ. Ελαχιστοι οι χαρισματικοι αθλητες. Παλιοτερα εβλεπες και δεν ηξερες ποιος ειναι πιο τεχνιτης.Τωρα...
Το Muai δε μου αρεσει πολυ. Εχω βρει την υγεια μου με το Pride τον τεέυταιο καιρο :P
Ο Βασιλικος ηταν Πρωταθλητης Ευρωπης,κι επαιξε με το Ηοοst το 2000 στο Κ1 GP στη Ναγκογια.Σε εποχες πολυ δυσκολοτερες απο τις σημερινες. Αναλογα και ο Λογγινιδης που χει καμια 10ρια παγκοσμιους τιτλους σε εποχη προ Κ1.
by the way δυστυχως το Κ1 εχει χαλασει παρα πολυ. Ελαχιστοι οι χαρισματικοι αθλητες. Παλιοτερα εβλεπες και δεν ηξερες ποιος ειναι πιο τεχνιτης.Τωρα...
Το Muai δε μου αρεσει πολυ. Εχω βρει την υγεια μου με το Pride τον τεέυταιο καιρο :P
-
petsax
- Επίτιμο Μέλος*
- Δημοσιεύσεις: 1061
- Εγγραφή: 31 Μαρ 2006, 09:12
- Φύλο: Άντρας
- Τοποθεσία: Aγ.Δημητριος -Μπραχαμι
- Επικοινωνία:
Πολυ χαιρομαι Νικο μπραβο μακαρι να συνεχισουν τα παιδακια εχουν την καταλληλη ηλικια για να χαρακτει βαθεια μεσα τους αυτο οποτε μετα απο πολλα χρονια θα ειναι αφταστοι αθλητες....Οταν ακουω τετοια και βλεπω τετοια χαιρομαι παρα πολυ ειδικα με τα πιτσιρικια...να σου ζησουνε Νικο μου.!!!!
Φιλιππε γιατι μονο 5-6 μαθηματα?Φίλιππος έγραψε: εχω κανει και 5-6 μαθηματα αυτοαμυνας!!!!μου αρεσε,αλλα το αφησα επειδη πηγαινε πακετο με το γυμναστηριο και σταματησα το γυμναστηριο...
εσυ πετρο αυτο που διδασκεις ειναι ενα ειδος αυτοαμυνας?
Τι αυτοαμυνα εκανες?
Εγω διδασκω αυτοαμυνα αλλα να ξερεις οτι σε μια ολοκληρωμενη πολεμικη τεχνη η αυτοαμυνα ειναι μερος της ασκουμενης υλης της και οχι αυτοσκοπος...
Θελω να πω αν εκανες μονο αυτοαμυνα και σου αρεσε τοτε δεν εχεις δει την υπολοιπη ομορφια της τχνης και τα πλεονεκτηματα που σου χαριζει...
Το καλο με τις πολεμικες τεχνες και ειδικα μια ολοκληρωμενη πολεμικη τεχνη δεν σου ζηταει να πετας και δεν σε κανει μαγο...
Σου δινει ομως την σωστη μεθοδος εκγυμνασης του σωματος αλλα και του μυαλου ταυτοχρονα μεσα απο μια σειρρα ασκησεων με αυστηρα τηρουμενες μεθοδους και προσκολαται σε ολων των ειδων τους σωματοτυπους...
Ο καθε ανθρωπος αναπτυσεται στην πολεμικη τεχνη σε διαφορετικο επιπεδο οπως αυτο των λωτων μεσα στην λιμνη αλλος ειναι ποιο πανω και αλλος ποιο κατω ολοι ομως ανεπτυγμενη σωστα οποτε οποιος και να θελει να ασχοληθει ανξαρτητα με τις φυσικες ικανοτητες που του εδωσε η ζωη θα αποκτησει κιαλλες διαφορετικες ανα ατομο που θα τον κανουν να νοιωθει την ευεξια την σιγουρια την δυναμη την ηρεμια την γαληνη και προπανων υγεια..
'Oποιος δεν μπορεί να κάνει τέχνη,κάνει κριτική!!!
Δάσκαλε αυτό με που ενδιαφέρει περισσότερο είναι η σωστή διαμόρφωση χαρακτήρα που εξασφαλίζουν οι πολεμικές τέχνες.petsax έγραψε:
Οταν ακουω τετοια και βλεπω τετοια χαιρομαι παρα πολυ ειδικα με τα πιτσιρικια...να σου ζησουνε Νικο μου.!!!!
Η κόρη μου επειδή έκανε αγωνιστικό aerobic και ρυθμική είναι απίστευτη.
Ο δάσκαλος της έχει πάθει πλάκα.
Το πόδι της στα λακτίσματα το σηκώνει στο ΘΕΟ.
Με βλέπω και μένα μιά φορά την βδομάδα να κατεβαίνω να μου κάνεις 2 ώρες ιδιάιτερο για να ντοπαριστώ και να αδυνατήσω.
Long Live The Loud
-
filips
- Άριστο Μέλος
- Δημοσιεύσεις: 2645
- Εγγραφή: 11 Δεκ 2006, 21:14
- Αυτοκίνητο: saxo 1400 vts
- Τοποθεσία: αθηνα
- Επικοινωνία:
δεν ξερω τι αυτοαμυνα εκανα...αυτο που μπορω να σου πω για να καταλαβεις ισως ειναι οτι οι κινησεις που μαθαιναμε ηταν για παραδειγμα οταν καποιος πηγαινε να μας χτυπησει,ειτε μας επιανε κεφαλοκλειδωμα ειτε μας εριχνε μπουνια σε διαφορα σημεια του σωματος,να παρουμε σωστη θεση ωστε να αποκρουσουμε 'η να αποφυγουμε την μπουνια και ταυτοχρονα να εχουμε και μια κινηση ωστε να τοπυ κανουμε κι εμεις κατι....χαρακτηρηστικα στο κεφαλοκλειδωμα οταν μας επιανε καποιος μπορουσαμε σε ελαχιστο χρονο να τον φερουμε στο πατωμα
απ'τη ζωη μου εισαι απων...εεε και λοιπον..!!!Υouporn!!
Αναζήτηση
Γενέθλια
Top Posters
Νεότερα μέλη